Szczepienie musi pełnić tak funkcję społeczną (jest dobrem ogólnospołecznym) a także realizować konstytucyjne i powszechne prawo do sprawiedliwości.
Zatem:
I. Dobór osób musi dążyć do maksymalnego ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa oraz gwarantować zachowanie (przetrwania) państwa i narodu.
II. Dobór osób musi uwzględnić, że każdy ma prawo do życia i przeżycia, a więc dobór nie może faworyzować nikogo, gdyż każdy jest równy w obliczu śmierci.
Uwzględniając I:
1. Pierwsza zaszczepiona grupa powinna składać się z osób węzłowych, czyli tych, które mają najszersze kontakty społeczne, realizowane w sposób bezpośredni, w ograniczonej przestrzeni, z przypadkowymi ludźmi, czyli posiadają zdolność do znacznego podwyższenia możliwości transmisji wirusa. Określenie takiej grupy wymaga badań sieci społecznych ale wydaje się, że do takich grup należy zaliczyć: prostytutki oraz członków rodzin patchworkowych w przeciwieństwie do pustelników i kosmonautów.
2. Osoby w podeszłym wieku, o niskiej mobilności, często posiadające znaczne dysfunkcje ruchu nie są osobami węzłowymi w związku z czym ich rola w transmisji wirusa jest znikoma, zwłaszcza, że ze względu na podwyższoną śmiertelność transmisja wirusa szybko ustaje.
3. Niepracujące osoby w wieku emerytalnym także mają ograniczone możliwość transmisji wirusa (chyba, że dodatkowo trudnią się prostytucją) a ponadto, zakładając ich przedwczesny zgon przyczyniają się do znacznych korzyści ogólnospołecznych o charakterze ekonomicznym (jeśli uwzględnimy wywołane pandemią skrócenie o 5 lat życia 100 tys. osób w wieku emerytalnym i średnią emeryturę w wysokości 2500 zł, to otrzymamy niebagatelną kwotę 15 miliardów, nie wliczając kosztów leczenia, opieki geriatrycznej itp.; ponadto, zgony te, w znacznym stopniu przyczynią się do zwiększanie podaży nieruchomości, co korzystnie wpłynie na możliwości mieszkaniowe narodu, oraz przeniosą energię społeczną związaną z ograniczonymi acz istniejącymi kontaktami społecznymi z tymi osobami, na zajęcia bardziej produktywne, tak istotne w czasach kryzysu).
4. Ze względu na ekonomiczne konsekwencje narodowego lokdałnu dla pewnych branż działalności gospodarczej oraz ich węzłowy charakter w transmisji wirusa, w pierwszej kolejności należy zaszczepić barmanów/ki, kelnerów/ki oraz częstych klientów barów, restauracji i dyskotek. Częstych klientów/ek barów, restauracji oraz miłośników/czek tańca (szczególnie wolnych utworów skłaniających do bliskich kontaktów a jednocześnie realizujących praktykę tzw. „odbijania”) należy określić na podstawie odpowiednich badań społecznych. Podobnie należy potraktować trenerów/ki osobistych/e zarówno tych związanych z działalnością sportową jak i intelektualną (wzmacniającą kondycję, sprawność i siłę psychiczną oraz wzmacniające proces samorealizacji; tzw. cołczing).
5. Należy także uwzględnić, iż funkcjonowanie państwa a więc przetrwanie narodu zależy od aparatu biurokratycznego oraz struktur władzy powstałych z nadania suwerena (z nadania politycznego), dzięki którym możliwe jest sprawne działanie skomplikowanej struktury jaką jest państwo współczesne. Oznacza to, że w pierwszej grupie należy zaszczepić urzędników, pracowników ministerstw, włączając to rząd oraz głowę państwa (aparat wykonawczy a nie aparat ustawodawczy). Ze względu na marginalną rolę zawodowych polityków w funkcjonowaniu państwa nie będących w strukturach władzy (tzw. opozycja) ich szczepienie należy przełożyć na późniejszy termin, chyba że jednocześnie działają w branży usług seksualnych i/lub są częstymi gośćmi barów, restauracji, dyskotek.
6. Przetrwanie państwa a więc przetrwanie narodu wymaga sprawnego funkcjonowania aparatu bezpieczeństwa chroniącego zarówno przed wrogiem zewnętrznym jak i wewnętrznym. Należy uwzględnić tak struktury decyzyjne (np. oficerów wojska), jak i motłoch wykonawczy (np. szeregowców). Oznacza to, że do pierwszej grupy należy włączyć wojsko, policję, AW, ABW, CBA, SKW, SWW oraz OT. Oczywistym wydaje się, że analogicznie istotne jest włączenie służb o charakterze ratunkowym: od Straży Pożarnej po WOPR i GOPR.
7. Niezbędnym elementem funkcjonowania państwa jest jego aparat wymierzenia sprawiedliwości realizujący monopol państwa na realizację i egzekwowanie zapisów prawa. Bez owego aparatu państwo nieuchronnie zapadłoby się i popadło w anarchię. Wymaga to włączenia do pierwszej grupy sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych wraz z osobami towarzyszącymi (pracowników sądów, asystentki adwokatów itd.).
8. Państwo oprócz realizacji zadań bieżących winno realizować programy uwzględniające możliwość jego funkcjonowania w przyszłości, a więc zapewnić jego ciągłość (reprodukcję systemu państwowego). Realizacja tego zadania wymaga pozostawienia przy życiu nauczycieli oraz kadry akademickiej (oraz osób, bez których szkoły na żadnym poziomie nie mogą funkcjonować: bibliotekarek, pracowników dziekanatów czy sprzątaczy). Włączenie tej grupy to grupy pierwszej wydaje się niezbędne.
9. Zabezpieczenie istotnych gałęzi gospodarki o charakterze strategicznym jest kluczowe. Energetyka czy uzdatnienie wody i odprowadzanie ścieków nie może wstrzymać swojej działalności, więc pracownicy tych sektorów powinni znaleźć się w grupie pierwszej.
10. Państwo i naród to nie tylko profanum, mechanizm działający w oparciu o odpowiednie struktury. Państwo także sfera sacrum, gdyż dzięki owemu sacrum możliwa jest reprodukcja szeroko pojętej kultury, a co za tym idzie reprodukcja członków wspólnoty narodowej opartej na określonych wartościach i poddających się możliwości zdefiniowania na podstawie cech społeczno-kulturowych a nie wyłącznie biologiczno-fizykalnych. Zachowanie owego szeroko pojętego profanum wymaga zaszczepienia w pierwszej kolejności artystów/ek, duchownych/e i naukowców/czyń, szczególnie tych/te, których oddziaływania ma istotne znaczenie społeczne, określone na podstawie badań sieci followersów i lubieto. Artyści/ki, duchowni/e i naukowcy/czynie, których oddziaływania społeczne jest mniejsze winni zostać zaszczepienie w późniejszym terminie, chyba że dodatkowo trudnią się prostytucją lub dorabiają jako barmani/ki i kelnerzy/ki. Włączenie to tych grup pracowników teatrów, oper, filharmonii, muzeów i klasztorów wydaje się niezbędne.
11. Strefa profanum to nie wyłącznie obszar wysokiej kultury duchowej ale także odrobinę niższej, z jednej strony niezbędnej do zachowania zdrowia psychicznego (tzw. rozrywka) a z drugiej pełniących istotne funkcje poprzez przekazywanie treści i wartości istotnych społecznie w sposób nieoczywisty i pozbawiony patosu. W konsekwencji należy w pierwszej kolejności zaszczepić pracowników telewizji, radia, estrady, wodzirejów, piosenkarzy, sportowców, tancerzy zawodowych, projektantów mody, akrobatów, treserów fok i poskramiaczki lwów.
12. Nieuchronny kryzys ekonomiczny a w konsekwencji społeczny będzie ograniczony a wyjście z niego zostanie znacznie przyśpieszone, jeśli do grupy pierwszej włączymy kadrę zarządzającą przedsiębiorstw: prezesów/ki, członków/inie zarządu, członków/inie rady nadzorczej, dyrektorów/ki, a także kluczowych/e funkcyjnych/e w przedsiębiorstwach: ekonomistów/ki, marketingowców/czynie, pijarowców/czynie, haerowców/czynie. Wydaje się, że ważne jest dokooptowanie do tej grupy informatyków/czki i asystnetów/ki.
13. Funkcjonowanie społeczeństwa zależy od dystrybucji dóbr. Załamanie się łańcucha dostaw oznacza całkowity paraliż oraz nieuchronny i trudny do skanalizowania wybuch niezadowolenia. Dystrybucja dóbr oparta jest w głównej mierze o transport i sprzedaż. Do grupy pierwszej winno się więc włączyć kierowców/czynie (i w konsekwencji mechaników/czki samochodowych/e, pracowników/czki stacji benzynowych) oraz sprzedawców/czynie.
14. Zachowanie sacrum i profanum nie zagwarantuje przetrwania państwa i narodu jeśli jego członkowie/inie nie będą realizowali prawa i obowiązku reprodukcyjnego, co zwłaszcza dotyczy kobiet w wieku od szesnastu do czterdziestu pięciu lat, co automatycznie zalicza owe kobiet do grupy pierwszej.
15. Uwzględniając zasadność twierdzenia, że zdrowie psychiczne jest jednym z głównych składników dobrostanu społecznego, przekładającego się na zdrowie fizyczne, a więc eliminuje całe spektrum chorób psychosomatycznych lub somatycznych, których źródłem są powikłania wynikające z zachwiania równowagi psychicznej, a także chorób psychicznych wprost prowadzących do śmierci lub trwałego uszczerbku na zdrowiu, w tym niezdolności do pracy z powodów zaburzeń psychicznych należy w pierwszej grupie zapewnić szczepienia osobom, których praca lub inne działanie wpisują się w realizację potrzeb psychologicznych innych jednostek, w tym realizację zainteresowań i hobby, a więc zarówno bibliotekarzom/arkom jak i pilotom/kom wycieczek krajoznawczych. Zasadne wydaje się też zaszczepienie osób, którzy realizując swoje pasje mogą przyczynić się do wzrostu transmisji wirusa, a więc podróżników/czek czy wolontariuszy/ek a także tych, którzy realizują swoją pasję połączoną z pracą na przykład pracując w modelingu.
16. W pierwszej grupie z przyczyn oczywistych powinni znaleźć się pracownicy zakładów pogrzebowych w tym zakładów utylizacji termicznej zwłok (krematoriów).
Uwzględniając II
Zakładając równość w prawach każdego obywatela kolejność szczepień nie może być oparta o wiek obywatela, gdyż faworyzuje ono tych, którzy należą do właściwej, określonej odgórnie i na podstawie niejasnych kryteriów kategorii wiekowej. Ponadto owa kolejność nie może być określona na podstawie stanu zdrowotnego danej osoby, czyli faktu, iż dana osoba ma schorzenia zwiększające prawdopodobieństwo śmierci z powodu zakażenia. Po pierwsze należy uwzględnić prawdopodobieństwo śmierci w danej grupie wiekowej w wyniku zakażenia koronawirusem z uwzględnieniem aktualnego stanu zdrowia konkretnej osoby. Owe dane zbiorcze powiedzą, że np. osoba z nadwagą, cukrzycą i nowotworem mająca osiemdziesiąt lat ma niewielkie szanse przeżycia w wypadku zakażania a całkiem zdrowy trzydziestolatek prawdopodobnie tylko kichnie. Dane demograficzne wskażą, że osoba osiemdziesięcioletnia (bez uwzględniania płci) statystycznie nie żyje od dwóch lat, więc jej szczepienie jest społecznie niesprawiedliwe, gdyż ogranicza szanse osoby czterdziestoletniej, której zgon z powodu zakażenia jest mało prawdopodobny ale możliwy. Jeżeli będziemy wiedzieć jakie jest prawdopodobieństwo śmierci osoby w wieku siedemdziesięciu lat i w wieku czterdziestu lat to realizując postulat sprawiedliwości społecznej ustalimy odpowiednie wagi i zaszczepimy obie grupy (tj. siedemdziesięciolatków i czterdziestolatków) w proporcjach określonych przez owe wagi tak, aby prawdopodobieństwo przeżycia było równe dla obu grup. Czyli (w uproszczeniu) jeśli siedemdziesięciolatek umrze z prawdopodobieństwem 10% a czterdziestolatek z prawdopodobieństwem 1% to, żeby w pierwszym kroku było sprawiedliwie należy zaszczepić na jednego czterdziestolatka dziesięciu siedemdziesięciolatków. Na ten podział należy nałożyć odpowiednią wagę wyprowadzoną z przewidywalnej długości życia (8 lat 70-cio latka i 38 lat dla 4-to latka), gdyż sprawiedliwość wymaga, aby wszystkim dać nie tylko równą szansę przeżycia do 78 roku życia, ale także uwzględnić długość samego życia od chwili zaszczepienia (38 do 8; czyli 4,75). Po otrzymaniu odpowiednich proporcji należy do wzoru wprowadzić choroby mogące przyczynić się do pewniejszego zgonu lub ich brak, poprzez dodania odpowiednich współczynników korygujących tak, aby wyrównać prawdopodobieństwo przeżycia osoby czterdziestoletniej chorującej z osobą czterdziestoletnią niechorująca uwzględniając oczywiście, że osoba chorująca (dotyczy to głównie chorób przewlekłych) prawdopodobnie żyłaby krócej. Wzór należy uzupełnić, przez statystycznie wyprowadzone stałe korygujące uwzględniające zachowania i tryb życia mogące wpłynąć na potencjalną przeżywalność a więc nadwagę, nikotynizm, alkoholizm, świninizm (jedzenie tłustego niezdrowego mięsa) i inne niezdrowe spożywanie (z uwzględnieniem statystycznie badalnej zmiany trybu życia w przyszłości), sporty i zabawy ekstremalne czy zawody niebezpieczne. A następnie nałożyć to na strukturę płci oraz miejsce zamieszkania, poziom wykształcenia i dochodu mające istotny wpływ na przewidywaną długość życia.
Biorąc pod uwagę I i II należy opracować odpowiednią macierz sprawiedliwość/dobro społeczne i określić właściwą kolejność szczepień. Pierwsze przymiarki wskazują niemal jednoznacznie, że w pierwszej kolejności należy zaszczepić dwudziestosześcioletnie rozwiedzione kobiety, zasiadające w radach nadzorczy firm energetycznych i pracujące w ministerstwie obrony narodowej na stanowisku asystentek wiceministra, mające trójkę dzieci z pierwszego małżeństwa i dwójkę z kolejnego, które po godzinach pracy chodzą do barów i dyskotek, gdzie przy pomocy wolnych tańców nawiązują przygodne kontakty seksualne za pieniądze, a wracając później do domu malują obrazy pełne husarii, w niedzielę udzielają się w chórze kościelnym śpiewając, a w rzadkich wolnych chwilach próbujące dokończyć doktorat z teologii. Jako ostatnich należy zaszczepić osiemdziesięcioletnich pustelników, którzy samotnie opływają Ziemię bez zawijania do portów.
